Szybkozłączka, czy złączka śrubowa? Wady, zalety i rozwiązania alternatywne używane w instalacji elektrycznej.
Czyli jak łączyć kable i przewody?
Poniższy artykuł jest trzecią częścią artykułów poświęconych oprzewodowaniu budynku:
- Instalacja elektryczna – kable i przewody – PORADNIK cz. 1
- Puszka, czyli element oprzewodowania budynku PORADNIK cz. 2
Poruszając zagadnienie łączenia kabli i przewodów w instalacji elektrycznej ograniczę się do przekroju 16 mm2. Na przykładzie domku jednorodzinnego opisałem sposoby łączenia i naprawiania kabli oraz przewodów najczęściej używanych w instalacjach zasilających i teletechnicznych.
Wśród instalatorów są zagorzali zwolennicy połączeń śrubowych lub szybkozłączek. Nie będę oceniać rodzajów połączeń, lecz podam wady i zalety poszczególnych rozwiązań. Każdy instalator wykonując instalację elektryczną sam wybierze odpowiednie dla siebie rozwiązanie.
W tym artykule znajdziesz:
- Jakie zadania stoją przed prawidłowo dokonanym połączeniem?
- Jak ocenić czy połączenie jest dobrze wykonane?
- Rodzaje połączeń
- Lutowanie
- Łączniki
- Skrętka
- Złączka śrubowa
- Kontrola połączeń śrubowych
- Jak podłączyć linkę?
- Listwy i odgałęźniki
- Serwisowanie połączeń śrubowych
- Szybkozłączka
- Akcesoria do szybkozłączek
- Szybkozłączki serii 2273 do puszek instalacyjnych
- Szybkozłączka uniwersalna serii 221
- Szybkozłączka oświetleniowa serii 224
- Szybkozłączka serii 773
- Szybkozłączka serii 243
- Szybkozłączka serii 222
- Stefy EX czyli szybkozłączki serii 773
- Seria szybkozłączek uniwersalnych 221 do EX
- Szybkozłączka – ciekawostki
- Połączenia kabli w ziemi
- Rodzaje muf kablowych
- Zabezpieczenie połączeń przed wilgocią
- Taśmy, nie tylko izolacyjne 😉
- Termokurcze
- Spray
- Jak łączyć lub naprawiać kable i przewody teleinformatyczne?
- Jak podłączyć skrętkę do łączników światła?
- Połączenia uszkodzonych kabli i przewodów zasilających
- Wyrównanie potencjałów
- Domy drewniane
- Podsumowanie
Jakie zadania stoją przed prawidłowo dokonanym połączeniem?
Prawidłowe połączenie przewodów:
- teletechnicznych, powinno zachowywać parametry kabla lub przewodu, czyli nie powinno doprowadzać do przedostawania się zakłóceń do torów sygnałowych i powinno zapewniać pewne połączenie elektryczne o możliwie małej rezystancji.
- zasilających, powinno mieć możliwie małą rezystancję, tak aby bez strat (grzania się) przenosić prądy właściwe dla danego przekroju kabla lub przewodu. Powinno zapewniać pewny styk, tak aby przy możliwie małym napięciu np. mV zagwarantować ciągłość obwodu. Zacisk ma kompensować proces rozszerzania i kurczenia się metali w zależności od temperatury (zjawisko normalne podczas długotrwałej pacy przewodu przy prądach zbliżonych do wartości znamionowych dla danego przekroju).
Podczas dużych wartości prądów zwarciowych i działania sił elektrodynamicznych połączenie powinno utrzymać przewód lub kabel i nie dopuścić do wyrwania żyły z zacisku.
W rozdzielnicy mamy przewody zasilające, np. Lgy o długości 1 m. Żyły są oddalone względem siebie o 5 cm. W chwili zwarcia prąd zwarciowy osiąga wartość 50 kA czyli 50 000 A. Oznacza to, że na przewody działa siła elektrodynamiczna o wartości 10 kN.
10 kN to wartość około 1 019,72 kg, czyli ponad 1 tonę.
Źródło: Jakie skutki powoduje zwarcie?
Jak ocenić czy połączenie jest dobrze wykonane?
Jakość połączenia elektrycznego określa próba przywołana w normie PN-EN 60998-1:2006, na spadek napięcia na połączeniu. Polega na pomiarze spadku napięcia przy przepływie prądu na poziomie 1/10 In na połączeniu ΔU.
Jeśli połączenie jest poprawnie wykonane, wynik pomiaru nie może przekroczyć 1,6 mV na połączenie, czyli gdy łączymy 2 przewody spadek napięcia ma nie może przekroczyć 3,2 mV.
Osoby zainteresowane mogą z prawa Ohma R=ΔU/I obliczyć rezystancję połączenia elektrycznego.
Rodzaje połączeń
Często wyzwaniem jest znalezienie odpowiedniego rozwiązania, które w danej chwili najlepiej się sprawdzi. Nie znam producenta, który miałby w swojej ofercie pełną ofertę możliwych połączeń, stąd zdecydowałem się w tym artykule zebrać informacje na temat najczęściej stosowanych rozwiązań do łączenia żył przewodów i kabli. Opisałem: lutowanie, łączniki zaciskane, skrętkę, złączki śrubowe (złączki, listwy, odgałęźniki), szybkozłączki.
Po co aż tyle rozwiązań?
W zależności od rejonu polski różne rozwiązania mają mniejszą lub większą popularność stąd nie zaszkodzi opisać najczęściej spotykane 🙂
Lutowanie
Dość pracochłonny i czasochłonny sposób dokonywania połączeń wymagający odrobiny wprawy, przez co stosunkowo rzadko używany. Umożliwia połączenie ze sobą żył miedzianych za pomocą cyny (nie ma możliwości połączenia aluminium z miedzią za pomocą lutu).
W celu poprawnego dokonania połączenia należy oczyścić i odpowiednio podgrzać miejsce połączenia. Źle wykonany lut daje słabe połączenie, często zapewnia tylko pozorny styk tzw. zimny lut.
Zbyt mocne podgrzanie miedzianej żyły (miedź bardzo dobrze przewodzi ciepło) skutkuje uszkodzeniem izolacji przewodu w okolicach lutu, w związku z tym należy uwzględnić to wykonując izolację dokonanego połączenia.
Jeśli połączenia za pomocą lutu dokonujemy na przewodzie wielodrutowym (linka) cyna „wędruje” pomiędzy drucikami pod izolację, i w zależności od umiejętności instalatora może usztywnić spory odcinek przewodu (linki). W miejscu, w którym w lince kończy się cyna (linka odzyskuje miękkość) ale w tym miejscu jest mocno zwiększone ryzyko łamania się przewodu pod wpływem drgań.
Zwróć uwagę na poniższy przykład. Jak widzisz, cyna dość daleko wniknęła pod izolację i usztywniła przewód na znacznej długości.
W warunkach budowy, do lutowania można używać tradycyjnej lutownicy transformatorowej, lub nowoczesnej lutownicy gazowej, która jest wygodniejsza do stosowania ze względu na swój bezprzewodowy charakter pracy 😉
Nowoczesna formą łączenia przewodów za pomocą lutowania są złączki rodziny TTN. Złączka składa się z koszulki termokurczliwej z klejem oraz pierścieniem wykonanym z cyny. Montaż polega na włożeniu dwóch odizolowanych końcówek przewodu i podgrzanie całości opalarką. Według producenta, o ile łączone w ten sposób są przewody nowe, z żyłami pozbawionymi nalotów połączenie powinno być dobre.
Powinno, ponieważ jak już pisałem istnieje niebezpieczeństwo powstania zimnego lutu.
Łączniki
Połączenie żył za pomocą zaciskanych łączników lub tulejkowych końcówek łączących stosowne jest częściej w większych przekrojach żył. W zakresie do 16 mm2 instalatorzy raczej wybierają inne rodzaje połączeń, ale aby mieć komplet rozwiązań w skrócie omówię również tą technologię.
Izolowane końcówki łączące
Wykorzystywane do łączenia żył przewodów „na styk”. Wykonane są z miedzi galwanicznie pokrytej warstwą cyny. Zwróć uwagę na rodzaje izolacji i zakresy temperatury podane w poniższych tabelach.
Końcówki łączące w izolacji termokurczliwej typu KLIT do łączenia „na styk” wykonane z miedzi galwanicznie pokrytej cyną.
Typ | Izolacja | Przekrój | |
KLIT 0,5 | Koszulka termokurczliwa temperatura pracy od -30 do 105 oC | 0,5 mm2 | |
KLIT 1 | 1 mm2 | ||
KLIT 2,5 | 2,5 mm2 | ||
KLIT 6 | 6 mm2 |
Do zaprasowania izolowanych tulejek łączących używa się dedykowanych prasek np.: napęd N-FE-L wraz z matrycami M-A-I 0,5-6.
Łączniki nieizolowane
Łączniki najczęściej wykonane są z rury miedzianej galwanicznie pokrytej warstwą cyny.
Łącznik typu KL do łączenia na styk. W zależności od wybranego typu umożliwia łączenie żył o przekroju od 0,1 do 16 mm2.
Łącznik typu KLZ do łączenia „na zakładkę”
Typ | Przekrój | Zaprasowanie, liczba zaciśnięć | ||
wąskich | szerokich | |||
KLZ 1 | 1 mm2 | 1 – 1 | – | |
KLZ 2,5 | 2,5 mm2 | |||
KLZ 6 | 6 mm2 | |||
KLZ 10 | 10 mm2 | |||
KLS 10 | 2 | 1 | ||
KLS 16 | 16 mm2 |
Do zaprasowania łączników używa się dedykowanych prasek np. do łączników KLZ można zastosować praskę składającą się z napędu N-FE wraz z matrycami M-B-N 1,5-10.
Technologia zaciskania miedzianych końcówek rurowych (łączników)
Podczas zaciskania końcówek rurowych (na potrzeby tego artykułu łączników nieizolowanych), należy przestrzegać kilku zasad, które przytoczę w oparciu o zalecenia polskiego producenta Ergom.
Łączniki np.: KL; ZM; KLZ; KLS zaciskamy matrycami prasującymi na tzw. „sześciokąt”. Kształt ten zapewnia dobre parametry elektryczne i mechaniczne połączenia, ale wymaga użycia sporej siły podczas zaciskania.
Bardzo ważne jest właściwe dobranie matrycy przeznaczonej do zaciskania konkretnej końcówki.
Jeśli uważnie analizowałeś powyższe tabele, zauważyłeś że piszę o zaciśnięciach wąskich i szerokich.
Zaciśnięcia wąskie i szerokie – o co chodzi?
Technologia zaciskania miedzianych końcówek i łączników według DIN określa, że na każdej końcówce należy podać:
- przekrój końcówki oraz średnicę otworu pod śrubę (w przypadku końcówek oczkowych);
- numer gniazda matrycy, jaką musi zostać zaciśnięta końcówka;
- graficzne oznaczenie ilości i położenia wymaganych zaprasowań, wykonywanych matrycami wąskimi (narzędzia ręczne) bądź matrycami szerokimi (narzędzia hydrauliczne).
Skrętka
Występuje w różnych odmianach:
- skręcanie ze sobą kilku żył przewodów jednodrutowych za pomocą szczypiec płaskich (kombinerek). Sposób, który według wielu ekspertów nie zapewnia powtarzalności ani pewnego styku, jest pracochłonny i zajmuje w puszce sporo miejsca.
Połączenia wykonane tą techniką są praktycznie niemożliwe do serwisowania. Wymiana choć jednego przewodu wiąże się z koniecznością rozkręcania wszystkich żył, prostowania i ponownego skręcania, co skończyć się może ułamaniem żyły.
Chociaż trudno w to uwierzyć, ta metoda nadal jest stosowana i ma wielu zwolenników.
Nie udało mi się znaleźć podstawy prawnej, która zakazuje wykonywania takich połączeń.
- Złączki skrętne. Ta metoda polega na wstępnym skręceniu ze sobą żył przewodów, następnie tak przygotowane połączenie wkładamy do złączki skrętnej i dokręcamy.
43814201 | 43814203 | 43814204 | 43814205 | 43814207 |
Złączka skrętna pozwala na łączenie przewodów o dużej rozpiętości przekrojów znamionowych. Można w niej połączyć przewody od 1 mm² do 6 mm². Nową cechą jest zastosowanie zacisku z drutu o przekroju kwadratowym. Pozwala on na nagwintowanie powierzchni odizolowanych przewodów, przez co połączenie staje się trwalsze. Złącze przewidziane jest z założenia dla przewodów drutowych, jednakże można w nim również łączyć przewody wielodrutowe, przy czym siła trzymania jest znacznie mniejsza. Duża powierzchnia styku oraz wysoka siła dociskowa stanowi o dobrej jakości stosowania takiego rozwiązania w łączeniu przewodów.
Źródło: katalog Simet 2019
Według producenta złączka skrętna wytrzymuje prąd 41 A i umożliwia łączenie w jednym zacisku przewodów:
Średnica łączonych przewodów | Ilość przewodów łączonych w jednym zacisku
przy tym samym przekroju żyły |
1 mm2 | 2 do 8 przewodów |
1,5 mm2 | 2 do 6 przewodów |
2,5 mm2 | 2 do 5 przewodów |
4 mm2 | 2 do 3 przewodów |
6 mm2 | 2 przewody |
Złączka śrubowa
Od wielu lat z powodzeniem stosowana w instalacjach elektrycznych. Ta technologia łączenia doczekała się bardzo wielu odmian. Różnorodność produktów jest tak wielka, że mogę jedynie na kilku wybranych produktach przedstawić kilka rozwiązań. Przygotowując się do napisania artykułu przejrzałem ofertę kilku producentów, zdecydowałem się omówić złącza śrubowe na podstawie oferty Simet ze względu na dobrą jakość i dużą różnorodność produktów.
Zacznę od szczegółów, których nie widać na pierwszy rzut oka, a co jest najważniejsze czyli styk.
Kontrola połączeń śrubowych
W Polsce istnieją zalecenia branżowe według których, wszystkie połączenia śrubowe należy co 6 miesięcy skontrolować, czyli sprawdzić wkrętakiem dynamometrycznym czy połączenie się nie poluzowało.
Jeśli producent na swoim wyrobie nie podał siły z jaką należy dokręcać zacisk śrubowy, należy jako wytyczne brać zapisy z Normy EN 60998-2-1:2004, która określa moment dokręcenia dla gwintu (informacja od producenta Simet).
Rozmiar gwintu metrycznego | Moment dokręcania | Średnica śruby | |
M2,5 | 0,4 Nm | 2,42 mm | |
M3 | 0,6 Nm | 2,92 mm | |
M4 | 1,2 Nm | 3,9 mm | |
M5 | 2 Nm | 4,9 mm | |
M6 | 3,5 Nm | 5,88 mm | |
M8 | 4 Nm | 7,86 mm |
Jak podłączyć linkę?
W celu połączenia przewodu wielodrutowego (linka) należy na linkę założyć końcówkę tulejkową i zaprasować odpowiednią praską. Wyjątkiem są złączki dedykowane do przewodów typu linka (opisane w dalszej części artykułu). Konieczność stosowania tulejki uzasadniona jest koniecznością zabezpieczenia przewodu przed wypadnięciem z linki pojedynczego drucika. Taki pojedynczy „wąs” może być przyczyną zwarcia lub wypadku.
Jeśli w zacisku śrubowym będzie dokręcany przewód wielodrutowy z lekko zaciśniętą tulejką, nie powinno być z tym żadnego problemu, pod warunkiem, że zacisk dokręcony zostanie z odpowiednią siłą. W trakcie dokręcania tulejka zostanie zmiażdżona, zapewniając dobry styk.
W praktyce najtrudniejsze jest dokręcenie zacisku z odpowiednią siłą. Fakt ten dobrze można zaobserwować podczas szycia rozdzielnicy. Jeśli masz do dokręcenia 24 szt wyłączników nadprądowych ustawionych w jednym rzędzie, to ten sam człowiek w zależności od rękojeści wkrętaka i zmęczenia dokręci zaciski z różną siłą (mimo, że subiektywnie będzie przekonany, że dokręcone są z tą samą siłą). Okaże się, że każdy zacisk będzie dokręcony z inną siłą a rozbieżności mogą być naprawdę spore. Tak samo jest z złączkami śrubowymi montowanymi w puszce, jeśli połączenie ma być dobrze wykonane, zacisk powinien być dokręcony z odpowiednią siłą.
Z praktyki,
wiem, że wkrętaki dynamometryczne są drogie i praktycznie bardzo rzadko są stosowane.
To duży błąd, który coraz częściej jest weryfikowany przez likwidatorów szkód i inspektorów budowlanych. Jeśli będziesz miał okazję być na pokazach narzędzi ręcznych jakie robi Wiha, Wera lub jeszcze kilka znanych marek zapytaj o możliwość przetestowania wkrętaków z różnymi rękojeściami pod kątem siły dokręcenia. Zobaczysz różnicę 🙂
Jeśli linkę z zaprasowaną końcówką tulejkową chcesz zamontować w szybkozłączce np. Wago seria 2273 lub 773 (bez dźwigienek) należy bardzo dobrze zaprasować końcówkę tulejkową uzyskując połączenie gazoszczelne. Sprężyna umieszczona w szybkozłączce zapewnia odpowiedni styk aby szybkozłączka mogła wytrzymać odpowiednio duży prąd, ale nie jest w stanie zgnieść końcówki tulejkowej, która jest zbyt słabo zaprasowana.
Czy to Wada?
Z jednej strony tak, bo należy stosować dobrej jakości praski, z drugiej strony przy złączce z zaciskiem sprężynowym nie trzeba stosować wkrętaka dynamometrycznego i nie ma konieczności czasowej kontroli siły dokręcenia.
Pamiętaj, że tylko niektóre praski zapewniają odpowiednie parametry zaciśnięcia końcówki tulejkowej, tak aby można było bezpiecznie włożyć linkę z tulejką do szybkozłączki. Z przedstawionych poniżej prasek, które posiadam tylko Variocrimp 4 206-1204, wykonuje połączenie gazoszczelne i nadaje się do tego typu zastosowań.
Listwy i odgałęźniki
Zgrubnego podziału złączek śrubowych można dokonać na listwy i odgałęźniki.
Listwy
Ponieważ wiedza na temat różnic pomiędzy listwami zaciskowymi jest niewielka, postanowiłem w jednym miejscu zebrać najważniejsze parametry pokazujące różnicę. Zwróć uwagę na zakresy temperatur, napięć itd.
In – prąd znamionowy
Un – napięcie znamionowe
Listwa 12-torowa, seria z podkładką LPA wykonana z Poliamidu PA66.
PA66, jest to samogasnące tworzywo bezhalogenowe. Zakres pracy listwy jest w zakresie od -30 do 110 oC Un 450V
|
|
LTV to seria profesjonalna listew dedykowana do transformatorów. LTV wykonana jest z samogasnacego bezhalogenowego Poliamidu PA66.
Zakres pracy listwy jest w zakresie od -25 do 125 oC Un 750V / 6 kV
|
|
LTE to seria listew, których korpus wykonany jest z tworzywa termoutwardzalnego (Polomel matowy).
Zakres pracy listwy jest w zakresie od -40 do 120 oC Zacisk bez podkładki stalowej:
Zacisk z podkładką stalową:
Zacisk z podkładką stalową wykonanie morskie (zabezpieczenie przed odkręcaniem):
|
|
LTA to seria standardowych listew z korpusem wykonanym z Poliamidu PA6 który jest materiałem bezhalogenowym.
Un 400 V Zakres pracy listwy jest w zakresie od -25 do 85 oC
Listwy LTA występują w dwóch kolorach czarnym i białym. Numery zamówieniowe różnią się ostatnią cyfrą. Kolor biały końcówka 6, czarny końcówka 7. Powyżej opisałem listwy białe. |
|
Seria listw LTA z podkładką w wersji przelotowej i „ślepej”, do łączenia dwóch żył do 4 mm2.
Posiada korpus wykonany z Poliamidu PA6, który jest materiałem bezhalogenowym. Un 400 V In 32 A Zakres pracy listwy jest w zakresie od -25 do 85 oC Przelotowa z jednym wkrętem
Ślepa z jednym wkrętem
|
|
LTF to tradycyjna seria pomarańczowych listew, która posiada korpus wykonany z polietylenu PE.
Zakres pracy listwy jest w zakresie od -25 do 55 oC
|
|
Pomarańczowa seria listew EXTRA LTF, ma korpus wykonany z uniepalnionego Polipropylenu PP
Zakres pracy listwy jest w zakresie od -40 do 85 oC
|
Akcesoria montażowe do listw 12-torowych
Omówione wyżej 12-torowe listwy można przymocować do szyny TS35, TH35 za pomocą trzymacza LTT1 lub LTT2
|
Złączki porcelanowe
Odgałęźniki
Serwisowanie połączeń śrubowych
Pamiętaj, połączenia śrubowe w instalacji elektrycznej należy regularnie serwisować.
Pod wpływem zmian temperatury, wraz z upływem czasu połączenia śrubowe mają tendencję do samoodkręcania się i luzowania połączenia, co doprowadzić może do iskrzenia i pożaru.
Technologia połączeń śrubowych ma jedną ważną lecz nagminnie lekceważoną cechę.
Siła z jaką śruba jest dokręcana jest subiektywna i dla tego samego przewodu może być inna w zależności od siły instalatora, jakości użytego wkrętaka. Takie „niedokładności” mogą doprowadzić do wypadku. Aby tego uniknąć należy śrubki dokręcać z stałą siłą niezależną od subiektywnych odczuć instalatora.
Można to uzyskać używając do dokręcania wkrętaka dynamometrycznego, lecz trudność polega na tym, że bardzo trudno dotrzeć do informacji z jaką siłą podaną w Nm należy dokręcać śrubki. Jeśli uważnie czytasz artykuł, przypominasz sobie, że na początku już opisywałem to zagadnienie, podawałem tabelę w której siła dokręcania uzależniona była od wielkości śruby.
Szybkozłączka
Szybkozłączka instalacyjna wykorzystuje technologię sprężynową. To najnowszy i najszybszy rodzaj połączenia przewodów, jednocześnie technologia sprężynowa jest stosowana w elektrotechnice od 1951 r, co powoduje, że jest już dobrze przetestowana na ogromnej liczbie instalacji elektrycznych. Pierwsze instalacyjne złączki wykorzystujące technologię sprężyny w ofercie Wago pojawiły się w 1973 r, możemy więc śmiało powiedzieć, że ta technologia jest w „kwiecie wieku”, przecież ma ponad 40 lat!
Używając szybkozłączki sprężynowej w przeciwieństwie do technologii śrubowej nie trzeba kontrolować stanu połączeń, ani używać specjalistycznych narzędzi dynamometrycznych (odpowiedzialność za prawidłową siłę docisku ponosi producent). Omawiając technologie łączenia przewodów i kabli za pomocą szybkozłączek zdecydowałem się na Wago.
Akcesoria do szybkozłączek
Większość instalatorów miała już styczność z szybkozłączkami, ale tylko nieliczni wiedzą jakie są akcesoria dzięki którym szybkozłączka ma nowe obszary zastosowań.
Przykłady zastosowań
Czasami obraz działa lepiej niż wiele słów.
Przykład użycia adapterów na szynę TH lub TS 35, oraz montaż adapterów do płyty montażowej.
Szybkozłączki serii 2273 do puszek instalacyjnych
To najczęściej używane przez instalatorów szybkozłączki do łączenia przewodów w puszkach instalacyjnych.
Seria 2273 jest to nowa, ulepszona wersja złączek serii 273 (opisanej w dalszej części artykułu). Seria ta charakteryzuje się przeźroczystą obudową umożliwiającą wizualne sprawdzenie czy żyła przewodu została dobrze wprowadzona do zacisku sprężystego.
Złączki są mniejsze w stosunku do poprzedniej serii 273.
Niby niewielka różnica, ale naprawdę spora gdy w puszce zaczyna się robić tłoczno od przewodów.
Przyjrzyj się dokładnie zdjęciu po lewej stronie, ten przewód nie jest wprowadzony do szybkozłączki. Jest tylko do szybkozłączki przyłożony.
Na szybkozłączce, Wago wskazuje na jakiej długości powinieneś odizolować żyłę, aby uzyskać pewne i bezpieczne połączenie.
Jeśli odizolujesz dłuższy odcinek żyły przewodu, wówczas szybkozłączka nie zapewni deklarowanego przez producenta stopnia ochrony przed dotykiem (IP20), a jeśli odizolowany odcinek będzie zbyt krótki, wówczas szybkozłączka może nie zapewnić odpowiedniego styku.
Jak sprawdzić napięcie na szybkozłączce?
Spotkałem instalatorów, którzy nie lubią szybkozłączek, ponieważ jak twierdzą w szybkozłączce trudno jest neonówką sprawdzić potencjał (czy jest napięcie).
Takie twierdzenie świadczy tylko o tym, że nie obejrzeli dokładnie szybkozłączki ponieważ każda (przynajmniej produkcji Wago), ma specjalnie wykonany otwór pomiarowy przez który można bezpiecznie dokonać pomiaru.
Czy do szybkozłączki można wkładać linkę z tulejką?
Dość często pada pytanie czy do szybkozłączek można bezpiecznie wkładać linkę z zaprasowaną końcówką tulejkową?
Zagadnienie było już poruszane w tym artykule, ale w ramach przypomnienia.
Wszystko zależy od tego jak zaciśnięta jest końcówka.
Jeśli do zaprasowania końcówki tulejkowej użyta została praska, która wykonuje GAZOSZCZELNE połączenie, i końcówka została prawidłowo dobrana do przekroju przewodu, to takie zapewnienie poprawnego styku w szybkozłączce jest możliwe.
Przy wyborze praski nie można zwracać uwagi tylko na kształt w jaki praska zaciska tulejki, lecz trzeba zwracać uwagę na parametry techniczne praski.
Szybkozłączka serii 2273 – rodzaje
Dość intuicyjnie Wago stworzyło numer katalogowy swoich szybkozłączek. Pierwszy człon 2273 określa serię szybkozłączek, następnie myślnik i trzycyfrowy kod z czego stałe cyfry w tej serii to 20 a ostatnia cyfra oznacza ilość żył jakie możemy wprowadzić do złączki.
Omawiana seria posiada również wady.
Ponieważ złączka ma naprawdę małe rozmiary, złączki 2273 w mojej opinii raczej nie nadają się do łączenia przewodów w starych remontowanych instalacjach gdzie przewody miały izolacje o znacznie większych średnicach. Taka izolacja nie mieści się w otwór przystosowany do dzisiejszych średnic izolacji przewodów.
Szybkozłączka uniwersalna serii 221
Potoczna nazwa szybkozłączki uniwersalne, lub szybkozłączki z dźwignią wzięła się z faktu, że ta seria ma dźwignię, którą można otworzyć zacisk sprężysty dzięki czemu do szybkozłączki wprowadzić można przewód typu linka (bez tulejki).
Seria 221 powstała na bazie starszej serii 222. W stosunku do poprzedniczki wykonana jest z przeźroczystego tworzywa, dzięki czemu można wizualnie sprawdzić czy przewody są odpowiednio wprowadzone do zacisku.
Seria 221 ma również mniejsze wymiary w stosunku do serii 222. Poprawiona została konstrukcja dźwigni, dzięki czemu w puszce nawet pod różnymi kątami dźwignia się nie luzuje co zapewnia solidny docisk sprężyny.
Szybkozłączka posiada oznaczenie na jakiej długości należy usunąć izolację z żyły, oraz posiada otwór pomiarowy.
Gdy nie ma pod ręką katalogu
Numer referencyjny szybkozłączki serii 221 Wago, ma zakodowane parametry szybkozłączki. Pierwsze trzy cyfry oznaczają serię 221, następnie myślnik i oznaczenie maksymalnego przekroju przewodu jaki można połączyć w złączce np. 4 lub 6 mm2, kolejna stał cyfra 1, i oznaczenie cyfrą jaką ilość przewodów można wprowadzić do szybkozłączki.
Warto zwrócić uwagę, że maksymalna temperatura długotrwale dopuszczalna dla uniwersalnych szybkozłączek serii 221- wynosi 105 oC.
Przykłady montażowe serii 221
Akcesoria do serii 221
Zwróć uwagę, że ze względu na zewnętrzne wymiary złączek akcesoria montażowe różnią się dla przekroju 4 i 6 mm2.
Opisane niżej adaptery występują w trzech wersjach montażowych.
Montaż na śrubki | Montaż poziomy na zatrzaski | Montaż pionowy na zatrzaski |
W artykule uwzględniłem tylko adaptery montowane na śrubkę, do pozostałych wersji podałem tylko numer zamówieniowy.
Szybkozłączka oświetleniowa serii 224
Nazwę szybkozłączki oświetleniowej seria 224 zawdzięcza unikalnej konstrukcji, która idealnie nadaje się po podłączania żyrandoli, kinkietów i innych przewodów w których z jednej strony jest żyła jednodrutowa, a drugiej strony można dowolnie podłączać linkę lub drut.
Na szybkozłączce jest oznaczony wzornik, na jaką długość należy odizolować przewód tak aby połączenie było pewne i aby złączka po wprowadzeniu przewodu zapewniała deklarowany przez producenta stopień ochrony IP20.
W szybkozłączkach oświetleniowych serii 224 wykonane są otwory służące do dokonywania pomiarów.
UWAGA!
Szybkozłączek oświetleniowych NIE MOŻNA owijać taśmą izolacyjną.
Szczególnie groźne jest owiniecie szybkozłączek serii 224 taśmą samowulkanizującą lub obkurczanie na złączce rurki termokurczliwej.
Taśma izolacyjna oraz rurka termokurczliwa powodują nacisk na dźwignię która zwalnia zacisk sprężyny. Doprowadzić to może do luźnego połączenia, iskrzenia i pożaru.
Szybkozłączka 224 – rodzaje
Szybkozłączka serii 773
Główne cechy odróżniające szybkozłączki serii 773 od złączek serii 2273 to poza wymiarami większa obciążalność prądowa, oraz inny przekrój łączonych żył.
Seria 773 posiada wytłoczony w obudowie wzornik długości odizolowanej żyły.
Akcesoria do serii 773
Adapter 773-332 do montażu szybkozłączek serii 773 na szynę TS 35 lub TH35.
Adapter można również zamontować do powierzchni płaskich za pomocą śrubek. |
Szybkozłączka serii 243
Szybkozłączki sprężynowe serii 243, mają swoje zastosowanie w instalacjach teletechnicznych np: alarmowych, domofonowych i wideodomofonowych. Stosuje się je do łączenia przewodów magistralnych np. w instalacjach KNX.
Jak w pozostałych seriach, Wago na szybkozłączce zaznaczyło jaką długość powinna mieć odizolowana część żyły.
W serii 243 wystarczy przewód przyłożyć do szybkozłączki aby uzyskać informację, czy izolacja z żyły jest usunięta na odpowiednim odcinku. |
|
Dzięki możliwości łączenia między sobą złączek, można rozbudowywać i łączyć ze sobą wszystkie złączki serii 243. Wykonanie mostka z drutu zwiększa możliwości 😉 | |
Od strony wprowadzania przewodów szybkozłączki serii 243 mają zamieszczone otwory pomiarowe. |
Przekrój czy średnica przewodu?
Szybkozłączki serii 243 są dedykowane do łączenia żył o średnicy 0,5 do 1,0 mm.
Przeglądając informacje, które zamieszcza Wago można dojść do błędnych wniosków, że zakres złączki obejmuje średnice przewodów od 0,6 do 0,8 mm.
Wynika to z zapisu w materiałach producenta, gdzie średnica podłączanych przewodów jest podana jako 0,6 – 0,8 mm*
Wiele osób nie szuka, i nie czyta co oznacza * (gwiazdka).
Akcesoria do szybkozłączek serii 243
Przykłady zastosowań adapterów serii 243
Szybkozłączka serii 222
Seria 222 została już wycofana ze sprzedaży (zastąpiona przez opisana już serię 221), lecz ze względu na bardzo dużą popularność jeszcze dość dużo tego typu szybkozłączek można spotkać w istniejących instalacjach elektrycznych.
Wygląd to nie wszystko.
Jeśli spotkasz tego typu szybkozłączki w sprzedaży sprawdź czy są oryginalne. Przez pośpiech nie popełnij błędu i nie przyjmuj parametrów opisanych tu szybkozłączek Wago, do wyrobów innych producentów.
Stefy EX czyli szybkozłączki serii 773
Wszędzie tam, gdzie występuje niebezpieczeństwo wystąpienia pożaru lub wybuchu, muszą być zastosowane bezpieczne urządzenia odpowiednie dla danej strefy zagrożenia. Strefa zagrożenia to obszar, charakteryzujący się obecnością gazów, oparów, mgieł czy pyłów, które mieszając się z powietrzem powodują, że atmosfera staje się potencjalnie wybuchowa.
…
Eksplozja może być wywołana nie tylko przez instalacje elektryczne, ale również przez komponenty nieelektryczne takie jak gorąca powierzchnia, iskry wywołane przez uderzenia, tarcie materiałów itd. W związku z tym, takie typy wyposażenia muszą zostać poddane adaptacji czy też dodatkowym zabiegom, które wyeliminują ryzyko pożaru lub eksplozji wywołanej przez łuk elektryczny, iskry czy wysoką temperaturę w potencjalnie niebezpiecznym środowisku, w którym mają być zainstalowane.
Źródło: http://www.ethos.pl/htm/ex.htm
Gdzie w domu może być konieczność stosowania złączek EX?
Przykładowo w miejscu gdzie ładuje się akumulatory. Mam na myśli akumulatory do gromadzenia energii z paneli fotowoltaicznych. Złączki do stref EX opisane w tym artykule potraktuj jako ciekawostkę. Warto wiedzieć, że są, jak będziesz potrzebował to znajdziesz 😉
Jak wszystkie złączki Wago, również i ta ma na sobie zaznaczoną ściągę na jaką długość należy odizolować żyłę przewodu. Odizoluj – przyłóż i sprawdź 🙂
Gratuluje spostrzegawczości 🙂 powyższe zdjęcie obrazuje standardową szybkozłączkę serii 773, z tym, że oznaczenie długości odizolowanej żyły jest takie samo dla szybkozłączek standardowych oraz szybkozłączek EX.
Rodzaje szybkozłączek serii 773 do EX
Akcesoria do szybkozłączki serii 773 EX
Seria szybkozłączek uniwersalnych 221 do EX
Akcesoria do szybkozłączek serii 221 Ex
Szybkozłączka – ciekawostki
- Jaki stopień ochrony przed wodą i pyłem zapewnia szybkozłączka?
-
- Jeśli przewody są w prawidłowy sposób odizolowane i wprowadzone do szybkozłączki, całość ma stopień ochrony IP20.
- Czy szybkozłączkę, która została zalana wodą i wyschła można bezpiecznie używać?
-
- Wszystko zależy od tego czy była to CZYSTA woda, czy woda w której są rozpuszczone substancje chemiczne? Jeśli jest to CZYSTA WODA, złączka po wyschnięciu nadaje się do użytku, ale jeśli była to woda w której są rozpuszczone nawet w niedużych ilościach związki chemiczne, wówczas bez dokładnej wiedzy na temat składu chemicznego wody (raczej cieczy), nie da się udzielić informacji.
Ze względu na niewielkie koszty szybkozłączki, a ważną i odpowiedzialną rolę jaką pełni połączenie które zapewnia szybkozłączka sugeruję zalane szybkozłączki wyrzucić.
- Czy szybkozłączka musi być zamknięta w puszce?
-
- Jeśli szybkozłączka ma zachować swoje parametry, które deklaruje producent musi mieć zapewnione odpowiednie środowisko pracy. Wago deklaruje, że w najgorszym przypadku ma być zachowany 2 stopień zanieczyszczenia, co oznacza, że występuje tylko zapylenie, które nie przewodzi prądu elektrycznego i sporadycznie (pod wpływem kondensacji) należy się spodziewać dorywczego wzrostu przewodności.
- Szybkozłączka (bez dźwigienek) jest jednorazowa.
-
- Takie twierdzenie nie jest prawdą. Jeśli szybkozłączkę założy się na żyłę typu drut, bez problemu można ją zdjąć.
W tym celu należy szybkozłączkę obracać w prawo i w lewo jednocześnie z wyczuciem ściągając ją z żyły. Szybkozłączka w ten sposób po chwili zsunie się z żyły i będzie gotowa do kolejnego użycia.
Z szybkozłączki, nie da usunąć się przewodu typu linka, na której została zaciśnięta końcówka tulejkowa (spowodowane jest to kształtem zaprasowanej tulejki).
Połączenia kabli w ziemi
Rozmawiając o kablach zasilających umieszczonych w ziemi, możemy skupić się na miedzianych kablach z okrągłą żyłą jednodrutową. Najczęściej będą to kable typu YKY trzy lub pięciożyłowe o przekroju żyły: 1,5; 2,5; 4; 6; 10; 16 mm2 (w tym artykule nie poruszam wyższych przekroi). Jest ogromna ilość rozwiązań oferowanych przez różnych producentów, w tym artykule omówię temat połączeń kabli ziemnych na przykładzie asortymentu szwajcarskiej firmy Cellpack.
Połączenia kabli wykonywane w ziemi różnią się od połączeń dokonywanych w budynku. Kable ziemne np. YKY mają izolację 0,6/1 kV co oznacza, że okresowy pomiar rezystancji izolacji według aktualnie obowiązujących norm wykonuje się napięciem o wartości 2,5 kV, przewody wewnętrzne np. YDY z izolacją 300/500 lub 450/750 V mierzy się napięciem 500 V.
W artykule tym nie będę opisywał zagadnień związanych z pomiarami, zaznaczyć chciałbym tylko różnicę, i wskazać wyzwanie jakie stoi przed instalatorem podczas połączeń kabli robionych w ziemi. Połączenie musi nie tylko zagwarantować dobry styk żył, ale musi być rozpatrywane w szerszej perspektywie i zagwarantować odtworzenie warstwy izolacji o parametrach NIE GORSZYCH od oryginalnej izolacji.
Strefy przemarzania gruntu
W okresie ujemnych temperatur grunt przemarzając do głębokości około 1 m, wywiera duży nacisk na znajdujące się w nim przedmioty (w tym również kable, puszki, mufy itd).
Zdarzają się okresy, w których połączenie dokonane w gruncie jest zalane wodą.
Czysta woda nie jest aż tak dużym zagrożeniem, wystarczy dobrać odpowiednią obudowę pod względem IPXX, czyli ochrony przed wnikaniem wody i ciał stałych, ale należy pamiętać, że w gruncie jest rozpuszczonych wiele różnych związków chemicznych np. pochodzących z nawozów sztucznych, oprysków lub innego zanieczyszczenia gleby.
Do tego dochodzi obciążenie spowodowane ruchem pieszym lub kołowym. Nad wykonanym przez elektryka połączeniem może przechodzić sporo ludzi, mogą przejeżdżać osobowe lub ciężarowe samochody.
Uwzględniając opisane w skrócie zagrożenia do połączeń kabli ziemnych zostały stworzone specjalne produkty nazywane mufami 🙂
Jak dobrać mufę?
Dobierając mufę należy zacząć od ustalenia ilości kabli, które będą w niej łączone. W tym zakresie rozróżniamy mufy przelotowe oraz odgałęźne.
Mufa przelotowa – służy do połączenia dwóch odcinków kabli. | Mufa odgałęźna lub rozgałęźna służy do połączenia kilku odcinków kabli (najczęściej trzech). |
Dobierając mufy żywiczne (przelotowe i rozgałęźne) należy sugerować się podanym zakresem zastosowania (maksymalny przekrój kabla). Dobór dokonany na podstawie średnicy kabla może przysporzyć trudności montażowych.
Podana na mufie średnica kabla określa, jaki maksymalny otwór może być na wejściu mufy. Jeżeli zastosować kabel o tak dużej średnicy to prawdopodobnie będzie problem ze zmieszczeniem w mufie odpowiednio dużego zacisku lub złączek do połączenia żył, zostanie bardzo mało miejsca na rozgięcie żył itp.
Zaciski
Producenci muf mają w swojej ofercie zaciski dedykowane do łączenia w mufie żył kabli i przewodów. W zakresie do 16 mm2 najbardziej popularne zaciski z oferty Cellpack to:
Ciekawostka
Według informacji, które uzyskałem od producenta (Cellpack), na polskim rynku sprzedawane są głównie mufy bez złączek lub zacisków. Mimo, że Cellpack ma w ofercie kompletne mufy z zaciskami, instalatorzy wolą oddzielnie kupować złączki, a osobno mufę.
Najpopularniejsze rodzaje możliwych połączeń żył zostały opisane powyżej w dziale zatytułowanym: Jak łączyć kable i przewody?
Rodzaje muf kablowych
Rozróżniamy pięć technologii wykonania muf:
Poniższe zestawienie NIE JEST katalogiem i zawiera tylko wybranie, ważne w mojej opinii cechy produktów. W celu uzyskania pełnej informacji o produkcie odsyłam do kart katalogowych producenta.
Mufa żywiczna
Składa się z zewnętrznej obudowy (skorupy). Po przygotowaniu łączonych kabli i właściwym połączeniu żył, skorupę składającą się z dwóch połówek zakłada się na kable. Następnie należy uszczelnić miejsca wprowadzenia kabli do skorupy, sprawdzić czy żyły kabli oraz złączki mają zachowane wystarczające odległości? Jeśli wszystko jest dobrze wykonane, należy przystąpić do zalewania skorupy żywicą. Po zastygnięciu żywicy mufa jest gotowa.
Podczas zakupu, sprawdź datę ważności żywicy! Może na jakimś magazynie przeleżała trochę dłużej niż powinna.
Żywiczna mufa przelotowa
Żywiczna mufa przelotowa M-Euroline (bez złączek):
Obowiązuje jedna zasada! Jeżeli zastosujesz złączki „gołe” bez izolacji, to zachować musisz odpowiednią odległość pomiędzy złączkami, dla ułatwienia w zestawie, jest separator faz dla kabli 4-żyłowych. Mufy M-Euroline, przeznaczone są do łączenia kabli ziemnych o izolacji 0,6/1 kV np. YKY, YKXS, NYY, NY2Y, YAKY, YAKXS, NAYY, NAY2Y. Po zalaniu żywicą mufa jest odporna na promieniowanie UV, może być umieszczona w ziemi lub w wodzie. |
Jak wykonać mufę żywiczną?
W rzeczywistości montaż nie odbywa się tak szybko 😉 Nawet w wygodnym warsztacie nie jesteś w stanie wykonać mufy żywicznej w czasie poniżej 1 minuty, ale film w fajny i krótki sposób pokazuje jak wykonać mufę żywiczną.
Żywiczna mufa odgałęźna typu Y
Żywiczne mufy odgałęźne w budownictwie jednorodzinnym są rzadko stosowane. W tym artykule umieściłem je, ze względu na systemy Inteligentnych Domów, gdzie ze względu na oczekiwania inwestorów, rozległe posesje stosuje się np. oświetlenie parkowe, lub zasilanie różnych rozproszonych po terenie obiektów typu altany, garaże, winiarnie itd.
Żywiczna mufa rozgałęźna typ Y z zaciskami AK w zestawie.
Mufy żywiczne typu Y, przeznaczone są do łączenia kabli ziemnych o izolacji 0,6/1 kV np. YKY, YKXS, NYY, NY2Y, YAKY, YAKXS, NAYY, NAY2Y. Po zalaniu żywicą mufa jest odporna na promieniowanie UV, może być umieszczona w ziemi lub w wodzie. |
|
Żywiczna mufa rozgałęźna typu Y (bez złączek).
Mufy żywiczne typu Y, przeznaczone są do łączenia kabli ziemnych o izolacji 0,6/1 kV np. YKY, YKXS, NYY, NY2Y, YAKY, YAKXS, NAYY, NAY2Y. Po zalaniu żywicą mufa jest odporna na promieniowanie UV, może być umieszczona w ziemi lub w wodzie. |
Żywiczna mufa rozgałęźna typu T
Jest bardzo rzadko stosowana. Jedną z przyczyn braku popularności jest konieczność połączenia żył praktycznie pod „kątem prostym”. Zdecydowanie łatwiej jest wykonać połączenie odgałęźne w wyżej omawianej mufie typu Y, a kabel w ziemi poprowadzić łukiem z uwzględnieniem minimalnego promienia gięcia.
Żywiczna mufa rozgałęźna typu T (bez złączek).
Mufy żywiczne typu T, przeznaczone są do łączenia kabli ziemnych o izolacji 0,6/1 kV np. YKY, YKXS, NYY, NY2Y, YAKY, YAKXS, NAYY, NAY2Y. Po zalaniu żywicą mufa jest odporna na promieniowanie UV, może być umieszczona w ziemi lub w wodzie. |
Mufa termokurczliwa
Mufa termokurczliwa składa się z zestawu odpowiednio dobranych rur termokurczliwych z klejem, które po obkurczeniu tworzą szczelną izolacyjną powłokę ochronną. Obkurczanie rury należy zacząć zawsze od jej środka, i poruszać się w kierunku końcówki rury, tak aby obkurczająca się rura wypychała powietrze na zewnątrz. Obkurczając rurę, nie grzej palnikiem lub opalarką w jednym miejscu, lecz przemieszczaj palnik do przodu, do tyłu i na boki, tak, aby większa część rury była stopniowo podgrzewana.
Przelotowa mufa termokurczliwa typu SMH (dodatkowo trzeba dokupić złączki prasowane lub śrubowe) przeznaczona jest do łączenia kabli ziemnych i przewodów o izolacji do 0,6/1 kV np. YKY, YKXS, NYY, NY2Y, YAKY, YAKXS, NAYY, NAY2Y.
Ważną zaletą muf termokurczliwych, jest brak terminu ważności produktu (według producenta, mufy termokurczliwe można przechowywać bez ograniczeń)! |
Jak wykonać mufę termokurczliwą?
Film pokazuje jak wykonać mufę termokurczliwą, w super wygodnych warunkach 🙂 W rowie, często gdy na plecy pada deszcz wykonywanie mufy jest zdecydowanie trudniejsze. Deszcz… nie można dopuścić do sytuacji, w której na wykonywane połączenie pada deszcz. W przypadku złej pogody, należy nad wykopem rozłożyć np. namiot, który ochroni montera i wykonywane połączenie przed wilgocią.
Mufa żelowa
Przeznaczona jest do łączenia kabli ziemnych i przewodów o izolacji do 0,6/1 kV. Ważną zaletą muf żelowych, jest brak terminu ważności produktu (według producenta, mufy termokurczliwe można przechowywać bez ograniczeń)! Po prawidłowym zamknięciu mufy żelowej uzyskuje się poziom szczelności IP68.
Mufa żelowa, składa się z otwieranej skorupy, w której w obu połówkach umieszczony jest żel. Nową mufę można otworzyć i zamknąć, a znajdujące się w niej żele nie zetkną się (zachowana jest szczelina dylatacyjna). Po włożeniu w mufę przewodów, kabli i złączek żel zostaje wypchnięty przez co szczelina dylatacyjna zostaje zlikwidowana (żel łączy się).
Pozytywnie zaskoczył mnie zakres temperatur w jakich mufy żelowe mogą być instalowane (od -20 do 90 oC).
Używając mufy żelowej EASY nie można zapominać o uchwytach blokujących, które montuje się na kablach lub przewodach wprowadzanych do mufy.
Uchwyt ma za zadanie zabezpieczyć połączenie żył znajdujące się w mufie przed rozerwaniem. Uchwyt blokujący, po skręceniu na kablu lub przewodzie i włożeniu w mufę, przenosi naprężenia powstałe np. podczas naciągania z żył na obudowę mufy. Nie chodzi tu o celowe naciągania kabli, lecz o przypadkowe szarpnięcia lub naprężenia powstałe podczas zasypywania mufy w ziemi.
Uchwyt blokujący nr. 310553 stosowany do mufy żelowej ze złączką śrubową EASY 4V i 5V w zakresie od 6 do 25 mm2 |
Żelowa mufa przelotowa EASY (Easycell) bez złączek.
Czarne obudowy są uniepalnione i odporne na UV. Mufa może być zamontowana na zewnątrz (na ziemi), pod ziemią lub pod wodą. |
|
Żelowa mufa przelotowa EASY ze złączką śrubową.
Czarne obudowy są uniepalnione i odporne na UV. Mufa może być zamontowana na zewnątrz (na ziemi), pod ziemią lub pod wodą. |
|
Żelowa mufa odgałęźna EASY ze złączką śrubową.
Czarne obudowy są uniepalnione i odporne na UV. Mufa może być zamontowana na zewnątrz (na ziemi), pod ziemią i pod wodą. |
Jak wykonać mufę żelową?
Poniższy film pokazuje w jaki sposób wykonać mufę żelową.
Jeśli uważnie czytałeś artykuł, oraz jesteś spostrzegawczy, zauważyłeś, że osoba wykonująca mufę nie założyła uchwytów blokujących nr. 310553. Jak mówi stare przysłowie, „najciemniej pod latarnią”. Uchwyty mocujące zamawia się jako osobne pozycje, nie wpływają na jakość połączenia natomiast zabezpieczają przed wyrwaniem kabla z mufy.
Mufy zimnokurczliwe
Na rynku spotkać można mufy wykonane w technologii zimnokurczliwej, lecz tego typu produkty najczęściej są używane do większych średnic kabli w związku z czym nie będę ich opisywał w tym artykule. Technologia ta zbliżona jest do mufy termokurczliwej, z tą różnicą, że mufa zimnokurczliwa jest to silikonowa rura naciągnięta na „sztywny stelaż” wykonany z taśmy zwiniętej w postaci sprężyny. Tak przygotowaną rurę nakłada się na żyły lub kabel, po czym usuwa się stelaż utrzymujący naprężenie rur silikonowych. Pozbawione stelaża rury obkurczają się na żyle lub kablu (podobnie jak gumka ściska znajdujący się w niej przedmiot).
Mufy taśmowe
Mufa taśmowa, składa się z zestawu taśm izolacyjnych, które w odpowiedniej kolejności nakłada się na żyłę lub kabel. Obecnie bardzo rzadko stosuje się tego typu mufy ze względu na ilość czasu jaki trzeba poświęcić na jej wykonanie. Jak wiadomo czas to pieniądz 😉
Podsumowanie muf
Wybierając mufę należy zwrócić uwagę na zalecany przez producenta zakres stosowania, czyli maksymalny przekrój podłączanych kabli. Wygodniej jest instalować mufę, która ma więcej wolnego miejsca, stąd warto wybierać większą mufę. Sprawdź datę ważności mufy i zapoznaj się z instrukcją montażu (producenci czasem zmieniają szczegóły montażowe). Podczas prac nie spiesz się, lepiej wolniej a dokładniej wykonać pracę niż potem wycinać mufę i zakładać dwie kolejne 😉
Zabezpieczenie połączeń przed wilgocią
W wielu przypadkach samo dokonanie połączeń i zastosowanie odpowiednio dobranej puszki nie wystarcza. Występująca wilgoć, lub insekty (muchy, mrówki i inne robactwo) często uprzykrza pracę instalatorom, którzy przychodzą serwisować instalację. Zdarza się, że okresowo pojawiająca się wilgoć, lub insekty doprowadzają do zadziałania wyłącznika różnicowo-prądowego (nieprzewidziany zanik zasilania).
Inwestor, który nie zna się na elektryce winą za wyłączenia prądu obarcza instalatora. W mojej ocenie będzie miał rację.
To instalator jest ekspertem i zna się na swojej pracy. Powinien od razu zastosować takie rozwiązania techniczne, które będą bezpieczne i zabezpieczą interesy inwestora czyli ograniczą do minimum przypadkowe wyłączenie zasilania.
Wiem cena… Środki chemiczne kosztują, a inwestor chce tanio.
Tak, chce tanio, ale chce też dobrze. Dlatego poniżej opiszę kilka produktów, które w wielu sytuacjach mogą okazać się bardzo pomocne.
Omawiając poniższy dział, warto przypomnieć sobie w jaki sposób obliczyć ilość chemii np. żelu Power Gel, jaki będzie potrzebny do zalania puszki?
W przybliżeniu objętość puszki oznaczoną literą V, obliczamy z poniższych wzorów:
Jaki żel wybrać?
Porównanie żywic i żelu
W ramach podsumowania zapoznaj się z porównaniem produktów do zalewania: żywica EG i CG oraz Jumbo Gel.
Zobacz przykładowe zastosowania
Supra Gel | |
Supra Gel | |
Soft Gel | |
Flow Gel | |
Clear Gel | |
Clear Gel | |
Jumbo Gel | |
Power Gel | |
Mufa żelowa Easy |
Taśmy, nie tylko izolacyjne 😉
W praktyce, instalator często szuka niestandardowych rozwiązań, które pomogą mu wykonać instalację. Sam wielokrotnie podczas różnych prac długo i bezskutecznie szukałem różnych rozwiązań, aby po czasie dowiedzieć się, że od lat produkty, które rozwiążą moje kłopoty są w ofercie jakiegoś producenta.
Poniżej przedstawię kilka ciekawych produktów, które sprytny instalator wykorzysta, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Taśma wzmacniana specjalnymi włóknami dzięki czemu ma bardzo dużą odporność na rozciąganie.
Charakteryzuje się bardzo dobrą przyczepnością i dedykowana jest do mocowania kabli – zamiast „trytytek” czyli opasek kablowych 😉
|
|
Miedziana folia z przewodzącym klejem akrylowym (nadaje się do lutowania).
Zastosowanie to odtworzenie ekranu, wykonanie radiatora np. dla taśmy LED.
|
|
Taśma izolacyjna 228 z PCV 😉 Różne kolory, długości i szerokości.
W serii taśm 228 Cellpack warto zwrócić uwagę na:
|
|
Taśma izolacyjna 128 z PVC 😉 Różne kolory, długości i szerokości.
W serii taśm 128 Cellpack warto zwrócić uwagę na:
|
|
Taśma izolacyjna PREMIO 233 do kabli o izolacji elektrycznej z PVC na napięcie do 0,6/1 kV.
Odporna na promieniowanie UV. |
|
Taśma tkana z włókna szklanego PREMIO 1130 odporna na działanie temperatur do 130 oC.
Taśma jest NIEROZCIĄGLIWA i ma zastosowanie przy zabezpieczeniu przed promieniowaniem cieplnym.
|
|
Taśma tkana z włókna szklanego PREMIO 1180 odporna na działanie temperatur do 180 oC.
Taśma jest NIEROZCIĄGLIWA i ma zastosowanie przy zabezpieczeniu przed promieniowaniem cieplnym.
|
|
Samowulkanizująca taśma naprawcza NR 72, służy do naprawy uszkodzonej powłoki zewnętrznej kabli i przewodów z izolacją wykonaną z tworzyw sztucznych lub gumy.
Wydłużanie przy zerwaniu 600 %. Wodoodporna, po zwulkanizowaniu nadaje się do ułożenia w ziemi lub wodzie.
|
Termokurcze
Czyli produkty z tworzyw sztucznych, które pod wpływem temperatury się obkurczają 🙂
W poniższym zestawieniu nie ma pełnej oferty producenta, lecz tylko wybrane produkty, które w mojej opinii mogą być przydatne podczas wykonywania instalacji elektrycznej.
Cienkościenna bezhalogenowa rura termokurczliwa CR.
Dostępna w różnych kolorach: czarny, niebieski, czerwony, biały, żółty, zielony, szary, brązowy, żółto-zielony, bezbarwny.
Podczas zamawiania ważne jest podanie oznaczenia CR i rozmiaru przed skurczeniem. |
|
Rura termokurczliwa pogrubiona o współczynniku skurczu 3:1 występuje w odcinkach o długości 1 m.
Odporna na promieniowanie UV oraz czynniki chemiczne. Zakres temperatur pracy -40 oC do 120 oC Temperatura obkurczania >125 oC
|
|
Rura termokurczliwa grubościenna o współczynniku skurczu 3:1 występuje w odcinkach o długości 1 m.
Odporna na promieniowanie UV oraz czynniki chemiczne. Zakres temperatur pracy -40 oC do 120 oC Temperatura obkurczania >125 oC
|
|
Termokurczliwy płat z klejem, ze spinką ze stali nierdzewnej SRMAHV.
Zdarzają się sytuacje, w których tylko zewnętrzna izolacja kabla zostaje uszkodzona. Nie ma możliwości nałożenia rury termokurczliwej, a przecinanie kabla jest bezcelowe. W takich sytuacjach warto wykorzystać płat termokurczliwy z klejem. Po nałożeniu płatu należy założyć spinkę wykonaną ze stali nierdzewnej po czym zacząć obkurczanie. Płat termokurczliwy SRMAHV występuje w odcinkach 1 m, jest pogrubiony i odporny na promieniowanie UV.
|
Palczatki termokurczliwe
Czasami zdarzają się sytuacje, w których kabel podłącza się np. do linii napowietrznej. Powstaje pytanie w jaki sposób zabezpieczyć wnętrze kabla przed wnikaniem wody?
Sprawdzonym sposobem są palczatki, czyli termokurczliwe elementy, które obkurcza się na kablu odcinając tym samym dostęp wilgoci i insektów do wnętrza kabla.
Palczatka termokurczliwa SEH w zależności od wersji może służyć do zakańczania przewodów dwu, trój, cztero i pięcio żyłowych.
Odporna na promieniowanie UV, z klejem termotopliwym po prawidłowym założeniu jest wodoszczelna.
|
Spray
Nie zaszkodzi zapoznać się z przydatnymi środkami chemicznymi w postaci sprayu:
Jak łączyć lub naprawiać kable i przewody teleinformatyczne?
Należy dążyć do sytuacji, w której kable i przewody teleinformatyczne są układane w jednym odcinku, bez dodatkowych niepotrzebnych łączeń. W sytuacji, w której połączenie jest niezbędne i nieuniknione np. naprawa uszkodzonego w ścianie przewodu, połączenia należy dokonywać w sposób dedykowany danej technologii.
Połączenie uszkodzonych kabli teleinformatycznych, a w szczególności sieci internetowej LAN lub przewodów antenowych stanowi spore wyzwanie, ponieważ nie chodzi o odtworzenie tylko połączenia elektrycznego, ale również o odtworzenie struktury kabla lub przewodu, czyli zapewnieniu przesyłu danych, który ze względu na dokonaną naprawę nie będzie wprowadzał dodatkowych zakłóceń.
Należy zacząć od ustalenia zakresu koniecznej naprawy, czyli czy jest:
- uszkodzona żyła? Jeśli TAK, należy odtworzyć połączenie i izolację,
- uszkodzona tylko izolacja. Należy odtworzyć izolację.
Najłatwiej jest naprawić uszkodzony przewód domofonowy np. YTDY, ponieważ nie ma ekranów a sama konstrukcja wewnętrzna przewodu jest prosta (brak przeplotów).
Gdy uszkodzenie ma miejsce np. w ścianie został przewiercony przewód, można żyły dobrze zlutować (w razie potrzeby dołożyć odcinek przewodu), na żyły oraz zewnętrzną izolację przewodu nałożyć i obkurczyć rurki termokurczliwe.
W przypadku gdy uszkodzony został żelowany kabel znajdujący się w gruncie np. XzTKMXpw, pomimo odtworzenia ciągłości żył należy zabezpieczyć wykonane połączenia przed wnikaniem wody. Można do tego wykorzystać opisane wyżej mufy, lub puszkę do ziemi z żelem uszczelniającym.
W przypadku przewodów antenowych, lub skrętek komputerowych dobrze wykonana naprawa nie jest już tak prosta. Najłatwiej i najlepiej jest dokonać naprawy poprzez wstawienie pomiędzy uszkodzone odcinki łączników, potocznie zwanych „beczkami”. Połączenia należy dokonać w puszcze, która w razie potrzeby umożliwi kontrolę połączenia.
Uszkodzony przewód z obu stron zakańcza się przewidzianą do danej technologii przesyłu końcówką, a następnie łączy za pomocą łącznika (beczki).
W praktyce, najczęściej uszkodzone przewody są zbyt krótkie aby dokonać połączenia w jednej puszce. W takim przypadku na niewielkim odcinku montuje się dwie puszki, pomiędzy którymi dokonuje się połączenia.
Uszkodzoną końcówkę przewodu należy zakończyć gniazdem lub wtyczką, a następnie za pomocą odpowiednio dobranej przejściówki połączyć zakończony przewód z kolejnym odcinkiem.
Opisywany sposób łączenia lub naprawy kabli i przewodów teletechnicznych, jest chyba jedynym, który można wykonać bez specjalistycznej wiedzy i specjalistycznych narzędzi. W wielu przypadkach konieczne będzie użycie odpowiedniej praski do zaciśnięcia końcówki np. RJ-45.
Jak podłączyć skrętkę do łączników światła?
Dość często instalatorzy zwracają się do mnie z pytaniem, w jaki sposób podłączać skrętki komputerowe do łączników światła?
Pytanie może wydawać się banalne, lecz uzasadnione jest łącznikami, które mają zaciski sprężynowe. Podłączenie cienkich żył skrętki pod zacisk sprężynowy łącznika światła bardzo często po dłuższym czasie powoduje odcięcie żyły (ten zacisk przewidziany jest pod przekroje około 1,5 mm2).
Kto kładzie skrętkę do łączników światła?
Niektóre systemy Inteligentnego Budynku np. F&Home sterowane są sygnałem napięciowym np. 12 V. Elementy systemu umieszczone są w rozdzielnicy (system gwieździsty) czyli od każdego przycisku do rozdzielnicy jest układany osobny przewód lub jest wykorzystywana jedna para żył. W takim przypadku ze względów ekonomicznych ułożenie skrętki do sterowania elementami znajdującymi się w rozdzielnicy jest uzasadnione.
Na żyłę załóż tulejkę!
Rozwiązaniem omawianej sytuacji jest zagięcie żyły i założenie na nią dobrze zaprasowanej końcówki tulejkowej. Ze względu na niewielkie napięcia i prądy oraz zacisk sprężysty, jakość zaprasowania końcówki ma duże znaczenie. Osobiście używam praski Variocrimp 4.
Poniższe zdjęcie pokazuje szczegóły przygotowania żyły do założenia i zaprasowania tulejki.
W przypadku gdy instalacja prowadzona jest skrętką ekranowaną, do połączenia ekranów można użyć szybkozłączek serii 243 np. 243-304, do których podłącza się żyłę uziemiającą. Żyła uziemiająca występuje w ekranowanych skrętkach komputerowych w postaci drucika, który zapewnia właściwe połączenie z ekranem. Włożenie żyły uziemiającej do szybkozłączki serii 243 (warto sprawdzić średnicę żyły), wymaga chwili cierpliwości, przydadzą się wygięte szczypce płaskie 😉
Więcej na temat uziemienia ekranów znajdziesz w artykule: Jak dobrać i ułożyć kable i przewody teleinformatyczne, w dziale: Jak uziemić ekran?
Połączenia uszkodzonych kabli i przewodów zasilających
Podczas naprawiania uszkodzonych kabli i przewodów, największym wrogiem jest pospiech i chęć ograniczenia za wszelką cenę kosztów oraz zakresu wykonywanych prac. Często wiemy jak porządnie należało by naprawić uszkodzenie, ale akurat nie mamy pod ręką potrzebnych części więc zrobimy aby działało, tak tylko na chwilę…
Jak wiadomo PROWIZORKI są najtrwalsze 🙂
Błędy, najczęściej popełniane podczas naprawy instalacji elektrycznej:
- brak użycia pasty np. Alu Plus do połączeń przewodów miedzianych z aluminiowymi.
- Źle odizolowane przewody:
- przewód odizolowany na zbyt długim odcinku. Część odizolowana wystaje poza złączkę lub szybkozłączkę stwarzając zagrożenie
- przewód odizolowany na zbyt krótkim odcinku. Nie zapewnia wystarczająco dobrego styku, przez co stwarza zagrożenie w postaci możliwości iskrzenia, grzania się co może doprowadzić do pożaru.
- Mocowanie do jednego zacisku śrubowego kilku żył przewodów. Szczególnie groźne jest wprowadzanie żył przewodów o różnych przekrojach.
- Zbyt słabe lub zbyt mocne dokręcenie przewodów w zaciskach śrubowych:
- zacisk dokręcony zbyt mocno może odciąć żyłę, powoduje że żyła ma tendencję do łamania się w pobliżu miejsca mocowania,
- zacisk dokręcony zbyt słabo powoduje niepewny styk. Może nastąpić iskrzenie, grzanie się połączenia. Zacisk nie zapewnia właściwego mocowania, żyła może z niego wylecieć.
- Montaż przewodów typu linka z końcówką tulejkową zaciśniętą źle dobraną praską w szybkozłączkach sprężynowych.
- Jeśli do naprawy używasz szybkozłączki Wago serii 224 (oświetleniowa) nie wolno ściskać jej taśmą izolacyjną, ponieważ w ten sposób luzujesz sprężynę i szybkozłączka nie zapewni odpowiedniej siły docisku.
Jeśli przewód np. YDYp został uszkodzony w ścianie, najlepszym rozwiązaniem byłoby zamontowanie w miejscu uszkodzenia puszki. Połączenie dokonane w puszce ma tą zaletę, że w razie potrzeby umożliwia sprawdzenie lub poprawienie stanu połączeń. Dokonanie naprawy za pomocą taśm izolacyjnych czy rurek termokurczliwych jest możliwe, ale wymaga zachowania szczególnej staranności i dokładności, błędy najczęściej ujawnią się po pewnym czasie, podczas pomiarów, a zakres naprawy jest przeważnie większy i droższy niż naprawa wykonana za pierwszym razem.
Wyrównanie potencjałów
W normalnych warunkach pracy instalacji i urządzeń elektrycznych przewody wyrównawcze nie przewodzą prądu elektrycznego. Z tego względu przewodów tych nie dobiera się ze względu na obciążalności prądowe długotrwałe. W warunkach pewnych zakłóceń, związanych głównie z uszkodzeniami izolacji i zwarciami doziemnymi, przewodami tymi mogą przepływać prądy o znacznych wartościach. Z tych względów przewody te powinny mieć odpowiednią do występujących narażeń wytrzymałości mechaniczną, odporność na działanie prądów zwarciowych oraz na tyle niewielką rezystancję, aby spadek napięcia na tych przewodach w czasie przepływu prądów uszkodzenia nie przekraczał wartości granicznych dopuszczalnych (UL) równych odpowiednio 50 V w pomieszczeniach o przeciętnych warunkach środowiskowych oraz 25 V w pomieszczeniach o zwiększonym zagrożeniu porażeniowym…
Źródło: N SEP-E-002 Komentarz 3.3.
Wszystkie urządzenia aktywne i pasywne w instalacji telewizyjnej powinny być uziemione i spełniać wymóg ekranowania w klasie A.
Źródło: WT2018 na podstawie Dz. U. z 2018 r. poz. 1422 i z 2017 r. poz 2285 Dział IV Rozdział 8a § 192f. 9.
Domy drewniane
Jeżeli chodzi o domy drewniane prowadzenie instalacji jest sprawą dość problematyczną i w praktyce najważniejszą sprawą jest ochrona przeciwpożarowa. Jak dotąd nie znalazłem wytycznych dotyczących wymiarów tras prowadzenia oprzewodowania, gdyż byłoby to chyba zbyt wąskie podejście do tematu, do którego należy podejść kompleksowo uwzględniając możliwie szeroki zakres zagrożeń.
Podsumowanie
Omawiając oprzewodowanie / okablowanie budynku, nie można zapomnieć o zachowaniu odpowiednich odległości od innych instalacji. Zagadnienie to opisałem w artykule: Instalacja elektryczna – kable i przewody – PORADNIK cz. 1
Odstęp izolacyjny od elementów zewnętrznej instalacji odgromowej to zagadnienie często lekceważone, do momentu aż w instalację odgromową uderzy piorun. Warto zapoznać się z tematem, który opisałem w artykule zatytułowanym: Instalacja odgromowa – jak prawidłowo wykonać?
Przygotowując się do napisania tego artykułu, trafiłem na godny uwagi system łączenia przewodów o nazwie WINSTA. Rozwiązanie może okazać się szczególnie przydatne dla osób, które zajmują się systemami inteligentnych budynków, łączą i integrują ze sobą różne urządzenia lub systemy. Potrzebują jednego standardu, który przyspieszy i ułatwi wykonywanie połączeń.
Zagadnienie jest obszerne, i jeśli ma być dobrze opisane wymaga osobnego artykułu.
Temat połączeń kabli i przewodów opisany w tym artykule nie został wyczerpany. Opisałem tylko wybrane zagadnienia związane z łączeniem i naprawą kabli i przewodów.
A Ty co sądzisz w tym temacie? Zamieść swój komentarz.
Udostępniaj LEGALNIE! Czyli jak? Zobacz >>
Dawid
2 grudnia 2019 o 13:15
Byłem kilka tygodni temu na szkoleniu w firmie Wago ze złączek instalacyjnych i do rozdzielnic budynkowych. Padła tam jasna informacja że do złączek 2273 nie wkładamy przewodów linkowych. Montując w tej złączce przewód w tulejce firma nie gwarantuje jakości połączenia (nie bierze na siebie odpowiedzialności w razie awarii), a po próbie wyjęcia takiego przewodu złączka jest do wyrzucenia. Nie wolno takiej złączki ponownie wykorzystywać. Do linek należy wykorzystywać jedynie złączki 221.
Piotr Bibik
2 grudnia 2019 o 17:42
Panie Dawidzie, prawdopodobnie chodzi Panu o tą część wpisu:
Kłopot polega na tym, że naprawdę niewielu instalatorów używa prasek wykonujących gazoszczelne połączenie oraz odpowiednio dobrych końcówek tulejkowych. W związku z tym bezpieczniej i szybciej jest napisać lub powiedzieć nie wolno, niż wdawać się w dyskusje jak szczegółowo należy wykonać prasowanie tulejki aby można ja było bezpiecznie zastosować w zacisku sprężynowym. Bo w szybkozłączce przecież jest zacisk sprężynowy.
Jak pisałem w artykule, proszę obejrzeć oficjalny film Wago, szczególnie od 1:40 do 2:19 tam doskonale jest pokazane w jaki sposób zaciskać na lince końcówkę aby móc ją podłączyć pod zacisk sprężysty.
Co ważne i dobrze widoczne na filmie, po ściągnięciu izolacji, nie wolno skręcać drucików żyły, lecz należy końcówkę odpowiedniej jakości (końcówka końcówce nie równa) nałożyć na żyłę i zaprasować praską wykonującą gazoszczelne połączenie.
Praska musi być sprawna i nie może być zużyta, Końcówka musi być odpowiednio dobrana do żyły a wszystkie elementy (żyła, końcówka i praska) muszą być dobrej jakości, w przeciwnym razie zaprasowane połączenie nie będzie gazoszczelne.
Ja również uważam, że taniej, szybciej i bezpieczniej jest użyć do połączenia linki szybkozłączki, która jest do tego dedykowana, a więc serii 221; 224; 222.
Adam
6 grudnia 2020 o 01:45
Rewelacyjny artykuł, do pełni szczęścia można by jeszcze napisać o metodach łączenia skrętki po drugiej stronie razem z rozgałęzieniami, czyli np mamy 3 łączniki z 3 puszek i musimy zrobić mostek. Czy tanio wsadzamy wszystkie żyłki w jedną tulejkę czy stosujemy szybko-złączki czy złączki listowe wielo-przewodowe.
ADI
31 marca 2021 o 05:17
Jaka szybkozłączka do naprawy ulamanego przewodu zasilajacego 6kwadrat z aluminium i pójście dalej drutem z Cu…czy ktorakolwiek nada się wraz z pastą alu pljs?
773-183 czy tylko773-483 EX. ? A może nada się 221-682 EX (bo zwykla nie nadaje się). Zabezpieczenie bezpiecznikiem 20C.
Odpowiedz
Piotr Bibik
31 marca 2021 o 14:54
W szybkozłączkach Wago jest dopuszczalne połączenie przewodów aluminiowych z użyciem Alu pasty do maksymalnego przekroju 4 mm2. Ponieważ tu jest potrzeba połączenia 6 mm2, pozostają złącza śrubowe.
Pan komentarz
30 kwietnia 2021 o 12:52
Witam. Dobry artykuł. Piszę w kwestii uzupełnienia informacji. Rozmawiałem z pracownikiem Wago w polskim oddziale i poinformował mnie że złączek 221 i zapewne 222 czyli tych z dźwignią nie można stosować do przewodów aluminiowych. Podobno siła docisku jest niewystarczająca. Jest to spory problem gdyż są kraje w których można do dzisiaj kupić przewody aluminiowe do instalacji domowej. Nawet zastanawiają się czy na złączkach 221 nowego typu z przeciwległym wprowadzeniem przewodów nie umieścić na obudowie złączki przekreślonego symbolu aluminium. Druga sprawa którą chciałem poruszyć to porada podana kiedyś przez jednego elektryka na forum, znana podobno elektrykom starszej daty a dotycząca dokręcania śrub przy połączeniach elektrycznych. Zalecał on dokręcać śrubę etapami. Po pierwszym dokręceniu śruby z odpowiednim dociskiem ale bez przesady należy po kilku minutach dokręcić śrubę jeszcze raz. Powinno nam się udać zrobić jeszcze ćwierć obrotu. Wiąże się to z plastycznością miedzi a szczególnie z plastycznością aluminium.
Piotr Bibik
4 maja 2021 o 20:50
Porusza Pan kwestie, w których odpowiedzi może udzielić tylko producent. W związku z tym poprosiłem Wago, aby oficjalnie ustosunkowali się do Pana komentarza.
Jednocześnie dziękuje Wago za błyskawiczną reakcję i udzielenie odpowiedzi.
WAGO.PL
4 maja 2021 o 09:29
@Pan Komentarz
Witam,
Po tej stronie Olek z firmy WAGO. Dołączam do opinii, że zarówno artykuł jak i cały serwis prezentuje świetny poziom. Odnosząc się do Pana pytania dotyczącego zastosowania produktów WAGO w inastalacjach aluminiowych. Przewody aluminiowe można podłączać w złączkach 222, natomiast w 221 nie jest to możliwe. Możliwość podłączania przewodów aluminiowych warunkowana jest zastosowaniem pasty alu-plus i zależy od zastosowanego w złączce rodzaju sprężyny. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w broszurze: https://bit.ly/3eKaYpC POzdrawiam i zachęcam do zapoznania się.
Adam
24 maja 2021 o 00:09
A ja mam sugestię by rozwinąć temat tulejek grubościennych na przewody, szczególnie te o mniejszym przekroju poniżej 6mm2.
Od 6mm jest duża dostępność przeróżnych prasek, jak również tanich. Czasami zdarzają się też takie o zakresie od 4mm2, szczególnie hydrauliczne. Natomiast bardzo mało jest informacji o takich przekrojach, gdzie czasami jest potrzeba połączenia przewodu 1.5mm2 i 2.5mm2, czasami 4 i 6mm2.
Bywają dostępne takie tulejki grubościenne na te przekroje, np Erko. Ma też do tego dedykowaną praskę. Zauważyłem też rozróżnienie na takie do przewodów jednodrutowych i wielodrutowych – zapewne to kwestie różnej siły zaciskania.
Także są takie jak by „ekonomiczne/standard”, lub wg DIN (które to tu są opisane)
Erko ma jedną praskę do tego dedykowaną za kilka stówek. W Ergom widzę do takich końcówek jest większy wybór i również w tych uniwersalnych, w wymiennymi matrycami.
Chciałbym tutaj również przytoczyć różne kształty zaciskania ich i pomiędzy producentami i ogólnie.
Znalazłem też jeszcze inną, ręczną i ekonomiczną praskę („chińską”), która jako jedyna zaciska w sześciokąt takie tulejki.
Pytam pod kątem potrzeb łączenia przewodów 1.5 i 2.5mm2, popularnych do instalacji, które nadały by się do zatynkowania
Zbyszek
10 lutego 2022 o 11:22
Witam
Super artykuł, mam do Pana pytanie, o zastosowanie złączki WAGO ZŁĄCZKA PRZELOTOWA 221-2411 2×0,2-4mm2
Do mieszkania doprowadzono parę lat temu nowa instalację, ja po zakupie muszę niestety w innym miejscu umiejscowić skrzynkę rozdzielczą, ale powstaje problem gdyż kable do niej nie sięgają.. brakuje paru centymetrów. Stąd też pytanie czy wyżej wymienione złączki WAGO są najlepszym rozwiązaniem? Czy może inny lepszy pomysł? W miarę rozsądku oczywiście.
dziękuję za pomoc.
Piotr Bibik
14 lutego 2022 o 09:53
Ilu wykonawców tyle zdań i opinii.
Jeśli zastosuje Pan połączenia śrubowe należy pamiętać o konieczności ich serwisowania (dokręcania), wiec odradzam ten sposób. Można zlutować te przewody a następnie założyć na nie rurkę termokurczliwą lub dobrze zaizolować, jednak spotkałem się z opiniami, że przy takim połączeniu przewodność cyny jest znacznie gorsza niż miedzi przez co na połączeniu powstają spadki napięć (nie zagłębiałem się w ten temat).
Połączenia sprężynowe są łatwe w użyciu i niwelują konieczność kontroli, poza tym ten typ połączenia został przebadany przez producenta który bierze na siebie odpowiedzialność za za prawidłowe połączenie (spadki napięć, właściwy docisk itd.). Złączka którą Pan podał nadaje się do połączeń linek oraz drutów więc można ją zastosować.
Zakładam, że rozmawiamy o przekroju 4 mm2 więc moim zdaniem do połączenia drut – drut najlepiej w Pana przypadku będzie użyć miedzianej końcówki łączącej np. KLA 4-20. Do zaciśnięcia takiej końcówki używa się odpowiednich prasek np: PR33, A11-6, RA16,PP8, PP19. Następnie na tak wykonane połączenie można założyć rurkę termokurczliwą z klejem.
Paweł
4 października 2022 o 21:47
Mam pytanie na marginesie tematyki artykułu. Czy łączenie przewodów 230V (zasilających transformator oświetlenia LED szafek kuchennych), zrealizowane przez kostkę (złączkę) śrubową owiniętą taśmą izolacyjną spełnia polskie normy? Jeśli nie, to które nie spełnia? Kostka nie jest w żadnej puszce, tylko umieszczona luzem za lub na szafce.
Piotr Bibik
9 października 2022 o 12:54
Panie Pawle, zacznę od kwestii samego transformatora. Czy nie taniej i bezpieczniej założyć dobry elektroniczny zasilacz?
Nowoczesne zasilacze (w przeciwieństwie do transformatora) mają wbudowane w obwodzie niskiego napięcia zabezpieczenia np. zwarciowe i przeciążeniowe. Dodatkowo swoją moc dostosowują do obciążenia. W porównaniu z nimi transformator ma zdecydowanie większy prąd jałowy, a jeśli sterowanie (załączenie/wyłączenie) znajduje się po stronie 230 V to i tak transformator ma większe straty w porównaniu z dobrymi zasilaczami elektronicznymi. Do tego dochodzi kwestia wymiarów i wagi bo tu również zasilacze wychodzą korzystniej. Sugeruję przejrzeć ofertę porządnych zasilaczy produkcji np. Mean Well, Breve, Relpol, Finder, Govena, Ledvance.
Odnośnie Polskich Norm i opisanego połączenia za pomocą kostki śrubowej. Proszę pamiętać, że nie jestem „wszystko wiedzący” i nie znam wszystkich obowiązujących Polskich Norm, ale postaram się coś podpowiedzieć. Przy okazji dziękuję za przesłanie zdjęcia (zamieszczam poniżej), które dobrze pokazuje o czym rozmawiamy.
Z mojej perspektywy sam wykonany w ten sposób styk elektryczny może być poprawny (zagadnienie opisane w powyższym artykule), ale zastanowiłbym się nad innym zagadnieniem dotyczącym bezpieczeństwa związanego z możliwością przypadkowego wyrwania przewodów z kostki co może doprowadzić do wypadku np. porażenia prądem elektrycznym, lub do iskrzenia i pożaru. Dobrej jakości zasilacze przeznaczone do montażu w meblach mają odpowiednie osłony zacisków które po prawidłowym założeniu dociskają izolację przewodu zabezpieczając połączenie przez naprężeniami mechanicznymi w tym przed wyrwaniem.
Uwzględniając, że połączenie wykonane jest na powierzchni drewnianej uważam, że ze względu na zagrożenie pożarowe kostka powinna być umieszczona w puszce (w razie iskrzenia puszka wykonana z materiału niepodtrzymującego płomienia stanowi dodatkową ochronę). Przewody wewnątrz puszki powinny być dodatkowo zabezpieczone przed wyrwaniem (np. spięte opaską kablową).
Trafiłem kiedyś na opracowanie mgr inż. Janusza Strzyżewskiego, członka Centralnego Kolegium Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych i Polskiego Komitetu Oświetleniowego SEP, oraz Izby Inżynierów Budownictwa w którego wypowiedzi znajdował się taki zapis:
Źródło: https ://www.experto24.pl/instalacje/instalacje-elektryczne/montaz-instalacji-elektrycznych-w-meblach.html?cid=K000KN
Wracając do Pana pytania proponuję sprawdzić zapisy znajdujące się w Polskiej Normie nr: PN-IEC 60364-7-713:2017-10 – wersja angielska
Proponuję zapoznać się z artykułem: Instalacja elektryczna, a ubezpieczenie domu? oraz z przytoczoną powyżej Polską Normą po czym zwrócić się na piśmie do firmy, która jak wynika z Pana maila (poza komentarzem Pan Paweł przesłał maila) dokonała montażu mebli wraz z omawianym elektrycznym połączeniem z zapytaniem, czy wykonana instalacja spełnia wymogi Polskich Norm i ubezpieczycieli? W piśmie wysłanym do producenta (montażysty) mebli (najlepiej listem poleconym), warto przytoczyć swoją argumentację (chociażby odpowiednią Polską Normę) i napisać swoje żądania np. poprawę wykonania instalacji, lub podanie według jakich aktualnie obowiązujących przepisów prawnych, lub Polskich Norm jest obecnie wykonana instalacja na zakupionych meblach?